Yn de streek tusken De Knipe en Jobbegea fûnen yn de Twadde Wrâldoarloch in opfallend soad ûnderdûkers in relatyf feilich hinnekommen. Belangrykste skeakel yn it netwurk fan fersetsminsken yn dizze gefaarlike ûndernimming wie gernier Hendrik Marcus de Jong, bynamme Hare Majesteit.

Hoewol't Fryslân fan âlds oer tal fan seehavens beskikt, bleau de seefiskerij der altyd ûndergeskikt. Eins frjemd foar in gewest mei de langste kustline fan de Republyk. Fryske fiskers beheinden har yn de Iermoderne Tiid ta de binnenfiskerij (Waad- en Sudersee), de kustfiskerij (Noardsee) en de hjeringfiskerij.

Boer wienen se fan berop, mar bestjoeren naam mear tiid yn: by de Friese Mij, de CAF, de Boerenleenbank, de iisklup, it suvelfabryk. Johannes Koopmans wie in saneamde fergaderboer: ûntwikkele boeren mei arbeiders foar it wurk op de pleats en sels mear belangstelling foar bestjoeren.