It idee dat op de Grinzer klaai altyd grutte pleatsen stien hawwe, blykt net wier te wêzen. Net earder as yn de rin fan de 17de iuw dûke se op en hjitte dan Fryske skuorren. It wiene byldbepalende feroaringen, want de Grinzer skuorren wiene folle leger, sels leger as it foarhûs.

Hoe sille wy de kommende jierren in lânskip foarmjaan, dêr’t minske, natuer en ekonomy wer mei elkoar yn balâns yn komme? Watfoar strategyen binne nedich? En wa nimt it foartou dêrby? Op dy fragen binne no noch gjin ûndubelsinnige antwurden te jaan, hoewolt’t der hurd oan wurke wurdt.

Oars as tocht hawwe de nije 20ste-iuwske pleatstypes yn Fryslân de heaberch net oerstallich makke. De heaberch blykt oant fier yn de 20ste iuw in agraryske funksje te ferfoljen en hat hjir en dêr noch altyd besteansrjocht op it boerehiem.

De tekst 'Dit is Hetzer Bouricius' is nei restauraasje wer te lêzen op it portret fan Hector Bouricius (1592-1636). Offisjeel is it in berneportret, mar de skilder hat syn takomst al foar eagen hân: Hetzer sil as soan fan in advokaat oan it Hôf fan Fryslân rjochten studearje. In eksponint fan de ynternasjonale studint. Krekt tweintich jier letter wurdt er advokaat yn Ljouwert.